เป็นไงล่ะ...หงายเหงิบ...เลยใช่ไหม?
ถูกเขาไล่...ออกมา...กระทันหัน
นี่ก็คง...จะหมด...ความสำคัญ
ไสหัวกัน...เห็นเห็น...เลิกเอ็นดู
แล้วจะไป...ซบอก...ใครอีกหนอ
เยื่อเงินล่อ...เตะตา...มาเข้าหู
สิโรราบ...กราบเท้า...เฝ้าเชิดชู
เทิดทูลอยู่...ตั้งนาน...หวังการณ์ไกล
แต่ก็ต้อง...ผิดหวัง...นั่งไม่ติด
เดินหมากผิด...ถูกเขี่ย...เป็นเบี้ยใบ้
ฝีปากกล้า...ขาลง...คงเข้าใจ
เขาตัดหาง...ปล่อยไป...ไม่ใยดี
http://poem.meemodel.com/etc/67495.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น