ฉันเป็นเพียง...ดอกหน้า...ในหน้าฝน
ต้องทุกข์ทน...หม่นเศร้า...เหงานักหนา
เกิดจากดิน...ถิ่นไกล...ในพนา
ยากนักหนา...จะเทียบค่า...ดอกฟ้างาม
ไม่ต้องถาม...ยามนี้...จะสุขไหม
โปรดรู้ไว้...ในใจ...นั้นวาบหวาม
ยังรอใคร...ที่มีใจ...ให้ทุกยาม
ที่ติดตาม...คุ้มครอง...ช่วยป้องกาย
ใครหนอใคร...จะมีใจ...มาช่วยแก้
มอบรักแท้...แค่ฉัน...ไม่หันหาย
มายืนเคียง...เอียงใจ...มอบแนบกาย
ถึงสุดท้าย...ในวัน...อันลับลา
http://poem.meemodel.com/etc/47745.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น